آموزش زبان عربی در ایران از دیرباز با فرهنگ و عقاید اسلامی ما عجین شده است. علاوه بر اشتراکات دینی و فرهنگی و ادبی رایج بین دو ملّت، پیشرفت علوم و تکنولوژی نیز ایجاب می‌کند تا هر ملّتی در راستای اعتلای تمام زمینه‌های علمی و فرهنگی خود رو به سوی ارتباط سازنده با سایر ملل و کشورهای دیگر داشته باشد. آموزش نحو به عنوان یکی از کلیدی ترین فرایندهای آموزش زبان عربی- حتی در کشورهای عربی زبان- همواره پرچالش بوده است. شیوه‌های آموزشی و بازدهی این شیوه‌ها و تغییرات اساسی در روش‌های تدریس و الگوبرداری از مدل‌های آموزشی جدید زبان‌های دیگر می‌تواند تا حدّ بسیاری بر سطح کیفی آموزش نحو بیافزاید. در این جستار در پی آن است تا با بررسی و تحلیل رویکردهای سنّتی و مدرن آموزش نحو، کاستی ها ومزایای هر شیوه را تبیین کند وبرخی موانع موجود در شیوۀ یاد دهی و یادگیری نحو را مورد واکاوی قرار دهد ودر ضمن سعی شده راهکارهایی مناسب، برای رفع برخی از این چالش‌ها ارائه شود. نتایج نشانگر این است که با اصلاح انواع شیوه‌های تدریس زبان و تنوّع در به‌کارگیری شیوه‌های تدریس، برنامه‌ریزی دقیق بر اساس شیوه‌ی پلّه‌ای و... می توان سطح کیفی فرایند آموزش نحو را بالا برد.
)